Noite de martes 13, frío e escuro
xaneiro, trixésimo soño, rodeado de 2525 ganas de vivir, pero enfrontadas as
2524 forzas de morte .Unha persoa unha soa persoa, con un corazón invadido por
dezaseis tumores..si así lle chamo tumores por que eses dores que sinto tan
fortes e tan dentro eses dores que van a dez centímetros baixo pel, son dores
tan grandes e tan fortes como un tumor que che queren quitar a vida en 0,1
segundos sen que ti te des de conta de que tras cada segundo a vida corre,
hasta podendo dicir que voa. Desperto manteño cerrados durante dous segundos os
ollos, doume de conta de que todo ese fora un soño, un soño de cinco minutos de
vida
Ningún comentario:
Publicar un comentario